یسنا

  باد زنجره ات را می آوردپلک هایتهنگامه ی تندرخسته و سرخبر خیزاب غنوده اند.   کوچک شده ای،کودکی بی مادر،بر پهنه ی سنگلاخبا زانوان زخمیاز زمین خوردن های در غبار   لرزان سرود می خوانیچرا که ترسلب به سکوت گشوده استو سوار بر ارابهاز سرزمینی،به سرزمینیهجرت می کند،و تو را می بردو زنجره ات یسنا...ادامه مطلب

  نشسته بودیم در پاتوق دلارام، شب، یله بر نیمکت کهنه ی اندوه، دست در جیب، گوش بر لرزش گیرای سازهای زهی، رستگار، چشم در چشمان هم، که سال ها ستوهیده از تقدیری سترگ، می درخشیدند از عشق.   نشسته بودیم و قاشق قاشق شیرین می شد قهوه، تا بکاهد خستگی از تن، خستگی تا صبح زمین گیر کتابی دشوار، خستگی تا عصر گز کردن کولی وار بازار، خستگی تا شب تلواسه و تاس و تا بامداد، دود اندود، شادخوار، به تعبیر کابوس شکست نشسته بودیم، همپالکی هامان یک یک روانه ی کنجی، تو دست در جیب، میز را حساب کردی.   زیبایی، بساط خواب بر می چید. یسنا...ادامه مطلب

  دیری نمی پاید زیبایی ات پرهیبی بی فروغ، با عنادی به قدمت تاریخ، کشان کشان بر تو می افتد؛ چال گونه ات را پر می کند، از سنگریزه های سیاه، دلمه های چربی و خون.   زمان بر اریکه ست در کار کف رفتن زیبایی، لمیده، قدح قدح جان هورت می کشد و ندیمه گان در برابرش، برهنه پا، بر براده های روح، می رقصند.   زن سیاه تنگدست، تاس می ریزد وابلهانه دل داده به بخت...   تو، ناخن خشک، چنگ انداخته ای به زیبایی ات و جهان باز هم کوچکتر از آغوش و عشق هنوز هم، فراخ تر از دشت، خویش را به پای تو گسترانیده اند.   یسنا...ادامه مطلب

  چون خراش بر سطوح صیقلی نور را در سرش می شکند  عشق.   چون قدیسی بی اعتنا به درد سرانگشت ناسور خاطره را چاک می دهد، در کوره راهش.   چون گوشت در جذام می سوزد تنش در عشق.   با این همه بی دریغ، بزرگ می دارد این تبعید در آوارگی را، چون پیری در برابر سرنوشت.   و پای می کوبد در خانه ی دودگون خویش با این نغمه ی حزین هرزه درای از زخمه ی عشق.   یسنا...ادامه مطلب

 

تو
کنار خستگی ات آرمیده ای
شعرها
آن ندیمگان بی نوا
دل ریش ات را
تنزیب کرده اند

شب مکر تازه ای ست
تا در برابرت غارت کند
آنچه نسوزاند
آفتاب در قفا.

زمان
ولنگار
برپیکرت می خلد
بر انبان آماسیده ی خاطرات.

آن سوتر
جیرجیرک در انجیربن
گربه بر دیوار
دل تنگی ات را آواز کرده اند.

بخت برگشته گان
همواره
چنین مرده اند.

یسنا...